FERYAT
Bulgur bulgur olmuş, gökyüzünün suyu. Düştükçe yeryüzüne, acıtır mavinin derinliğini. Allah'ım bu nasıl bir imtihan, İçtikçe yakar boğazımızı, Kandan damlalar. Ağlayan analar, feryat eden babalar, Boş gözlerle bakan bebeler. Çocuğun teselli ettiği bu günler de, Nasıl geçecek kurşundan yaralar. Ah! Allah'ım! Bu boş bodrum katlarında Şimdi yankılanıyor bombadan acılar. Söyle dünya söyle! Gözlerden akan bu kan damlaları Hangi mendil silecek bunca izleri. Kim durduracak kim! Annesini kaybetmiş çocuğun feryatlarını... Söyle dünya söyle! Acıdan kule yapmış bu soysuzlar Nasıl verecek bunca yetimin hakkını. Ah! Geçtikçe günler, Daha da durgunlaşıyor dereler. Ağlıyor mavi, Gülüyor ateşten kırmızı. SEMA ALTINAY Posted via Blogaway