KÜNYE EDEBİYAT

Demek böyle sevilirm­iş. Karşılık bekleyerek! Bir kelama, Âmân dileteterek sevilirmiş. Bilmiş olduk sevgi nasıl hiç edilir! Hiç sevilmemekten kö­tü hiçe sevilmek, ayaklar altına alınan gururunun hiçe sayılması. Demek, böyle sevilir ve böyle de sevmek gerekirmiş! KAZIM EMRE AĞRALI

Rüzgâr, Alıp gittikleriyle bilinir Fırtınalı bir yağmurdan başka ne getirebilir ki der ‘’insan’', Yine ezbere konuşur Ve yine yanılır Oysa rüzgâr, Nerde üzgün birini görse Bi parçada o alır hüznünden Gözyaşları ise Yağmur olur akar Oysa sen, sadece yağmurun yağdığını sanırsın Bilmezsin bir şiirin daha yalnız kaldığını Özer ESER

Senin şehrin, Fabrika dumanları tüterken, Benim şehrim de, Islak buğday kokusu, Rüzgarın nemi, Toprağın tene değişi. Susuz denizlerin üzerinde, Bulutlar maviyle, Koşturuyor... Güneş ebe olmuş  semaya. Benliğin sahalarında, Var oluşun doğurganlığını, Tene değdiriveren Neydi? Memleket kardeşim , Toprak, Vatan, Beni doğuran kızıl toprağım Hoş buldum sana. Bana. Gelmeyene. Ayşegül KORKMAZ

Ölüm anında hayal et­tim kendimi  herkesi çağırdım bütün geçm­işimi herkese tek tek veda ettim en son sırayı sana bıraktım istemsizce ... sıra sana gelince ölümüne ağlamaya başladım veda edemedim sana veda cümlelerim hep birlikte olmamıza yön­elik oldu . Herkese selametle dedim . Sa­na selamet edemedim . Seni de aldım seni de götürdüm yanımda sana da kendimi bır­aktım bu dünyada . Bi derdin olduğunda yine benimle konuş be­ni çağır yanına dedim . Benden başkası yoldaşın olmasın dedim kıskandım seni . Seni bırakıp gidiyorum diyemedim sana . Sana beni bırakıp gid­iyorum diyebildim . Aslında sana seni bı­raktım . Ben sendeyim sen bendesin dedim sana . Ben yokken de ben varmışım gibi davran , yoldaş olsa ne derdi ne yapmamı isterdi bunları düş­ün dedim . Herkese bundan sonra ben yokum dedim sana ben hep varım diyebildim. Nasıl bi bağ var aram­ızda çözemiyorum .çö­zersem büyüsü bozulur diye korkuyorum çö­zmeye çalışmıyorum. Hayal et inşallah ce­nnetteyiz herkes orda senin ve benim geç­miş

Durup baktığımda semaya, Solgun benizler içinde ölüm kalkıyor. Gurbet eklediğim maviliklere, Gül şarkıları içinde gözlerim ağlıyor. Yüreğim ağzıma gelirken, Sessiz vuslata vefasızlık boy veriyor. Acının kalbinden tavana Sarışın ve kara haberlere yolculuk... Doğum sonrası sancıdan Ölüm ağrıları ufuklarda kayboluyor. Kısılan gözlerimin yeminine Artık bir şiir az, bir ağıt ağır geliyor... HASAN AKBAL