KALK GEL OLDUĞUN YERDEN
kalk gel olduğun yerden ıslanıyorum yalnızlık yağmurlarında ıslanıyorum gönlümün ıssız durağında hüzün okşuyor saçlarımı ruhum çarmığa geriliyor bu senede nadasa bırakılmış aşk gönlümün baş vermez başağı filizlen artık hangi topraktaysan güldür umut çiftçisinin yüzünü boy verelim el ele yarınlara toprak çoğaltalım topraktan cemreler düşürelim ona ısıtalım sulayalım sevelim koruyalım canla başla gönlümün gelmek bilmez baharı kim bilir hangi karın altındasın tut artık kurumuş dallarımdan çiçekler devşireyim sana utangaç tomurcuklarımdan KÖKSAL DEMİR