KÜNYE EDEBİYAT

Hücredeyim odam dar Havada ölüm kokusu var Tek tek yok olmada insanlık Mevsim yine sonbahar... Dışarısı soğuk,dışarıda kar Gurbette gözü yaşlı yar Tek tek dökülmede saçlarım Mevsim yine sonbahar... Ne namus kaldı,nede ar İçimde ihanet kokusu var Tek tek düşmede kadınlar Mevsim yine sonbahar... Hücredeyim odam dar Düşümde hep o güneş var Tek tek sönme de mumlar Mevsim yine sonbahar... Şiirbaz 21. ARALIK. 1982

çoçukluğuma dokunsam elma şekeri tadı alır mıyım bez bebekten renkli açar mıyım kırmızı balonum uçtu dokunmadan içimde boşluklar her adımı yokuş her aldanışım yanlış serçeydi yüreğim sesi duyulmaz çırpınışı görülmez kanadı küskün çırpamaz uçamaz kaçamaz minyondu elsiz ayaksız bedenim yarımdı hayallerim düşlerim bir boşluk vardı yaşlılıkla ölüm arasında oysa yaşanmamış çocukluk ağlardı burnunu çeke çeke gençlik asardı açmamış gül yüzü bir ahhh çeker boşluğa sığmaz serçeydi yüreğim yarım kanatlı Sibel Karagöz

   Babannemin ölçümeyeceğimiz büyüklükte geniş arazilerinde geçti çocukluğum. Babannem bu arazisine elde ayaktan düşene kadar gözü gibi baktı. Zararlı otlarını temizledi, taşlarını topladı, çiçeklerini suladı, toprağına dokundu. Sadece kendisinin baktığı arazisinde envai çeşit meyveler yetiştirdi babaannem, çiçekler büyüttü, dallarına kuşların konduğu devasa çınarlar, ardıçlar, serviler dikti. Babaaneme dedesinden kalan bu arazide büyüdüm işte, babam da burada büyümüş. Babannemin evi yakılırken, memleketinden sürülürken, dedemin mezarını arkasında bırakıp kaçarken tek varlığı babam ve bu geniş arazisiymiş.     Babannemin bir de  arazisinde büyüttüğü çiçekler gibi kokan masalları vardı.  Neden bilmiyorum, babaannemin küçükken anlattığı bu masalları ezberlemiştim. Bütün masallar gibi babannemin masallarında da zümrüdü anka hep uçuyor; dev, mağarasında uyuyordu. Peri kızlarına üvey anneleri kötülük yapıyordu ama yine de  tüm masallarda iyiler kazanıyor, kötüler cezalandırılıyordu. B

sözler düşe sarılıp yorganı üstüne çeken bin umudu yastığa yamalayan şafak sayan sayarken de yaşama asılan suya dokunan yaşanmış tüm kirli çamaşırları geçmişin valizlerinden çıkarıp çıkarıp aşka bulayan karadan geçmişi ak fistanlarca dolaba asan sözler ahhh bu temiz kalbim ahhh bu inanışlarım ahhh bu güvenişlerim yine yeniden uçurumlara yarım bir kuş denizlere ölü bir balık göğümü tavansız ışığımı titrek eylediniz söze lal sese sağır soğuyan sözler bir eksik yarım ben Sibel Karagöz