KÜNYE EDEBİYAT

Bugün yüreğimde bir mutlulukla uyandım. Ama bedenime sığmayan bu heyecan neyin nesiydi, bilmiyordum. Yatağımda doğrulup, doğan güneşin odama yavaş yavaş sokuluşunu izlemeye başladım. İnceden inceye kıvrıla kıvrıla pencereden odama girişini izlemek bana ayrı bir tat veriyordu. Her gün doğan güneş bugün gözüme bir başka görünüyordu. Bugünün, diğer günlerden farkı neydi bilmiyorum. Sanki yeni bir güne değilde, bilinmezliğin hükmettiği bir güne uyanmıştım. Ben böyle düşüncelere dalmışken, dışardan gelen sesle bir an da irkildim.  Git gide artan ses kalp atışlarımı iyice hızlandırmıştı. Hemen doğruldum. O an beni ürküten ses kesilmişti. Derin bir nefes alıp tekrar yattım. Kafamı yastığa koyar koymaz, tekrardan o sesi duydum. Hemen korkuyla sıçradım. Kalbim öyle hızlı çarpıyordu ki odanın ortasında öylece kalakaldım. Ne ileri gidebiliyordum ne de geri. Yavaş yavaş, ürkek adımlarla pencereme doğru yürümeye başladım. Odam çatı katında olduğu için bahçenin tamamını görebiliyordum. Göreceğim

Bir Ertuğrul vardı dersiniz Bundan seneler sonra belki ismim anılır bir yerlerde Ve siz bir Ertuğrul vardı diyeceksiniz Yüreğindeki aşka sahip çıkacak birini arayan bir Ertuğrul… Sevdasını korkularıyla gizleyen bir Ertuğrul vardı Falan zamanda yaşadı Filan yerde öldü diyeceksiniz Bazen mecnun olmayı denedi leylasını bulamadı Bazen Kerem olmak istedi Delecek dağ çoktu Fakat şirini yoktu Bazen ise Tahir olmaya kalktı Ama ortada ne aşk badesi vardı Ne de Zühre Ve siz yine bir Ertuğrul vardı diyeceksiniz Aşk ve sevda nedir bilmeyen bir Ertuğrul Ama o zaman bu dünyada ne Ertuğrul’un… Ne aşkın Ne sevdanın Ne sessiz haykırışları Yeri olmayacak Çünkü aşık sevdasını bu kirli dünyaya bırakmayacak… Ertuğrul Gazi YUMUTKAN