KÜNYE EDEBİYAT

  KÂİNAT ŞİFRESİNİN MUCİZEVİ ANAHTARI: DİL Halit YILDIRIM   “O'nun varlığının ve kudretinin delillerinden biri de: Gökleri ve yeri yaratması, lisanlarınızın ve renklerinizin farklı olmasıdır. Elbette bunda bilen ve anlayan kimseler için ibretler vardır.” (Rum, 30/22)   Dil Denen Mucize Rabbimiz, insanı yeryüzünde bir halife olarak yaratmak istediğini beyan edince meleklerin işin hikmetini öğrenmek amacıyla soru sormaları sahnesi Kur’an’da anlatılmaktadır. “Ben sizin bilmediklerinizi bilirim” ilahi ikazı ardından Hazreti Âdem’e bütün isimlerin öğretildiği, meleklere bazı eşyaların isim ve hakikati sorulduğunda “Biz ancak senin bildirdiğini biliriz.” denilmiş ve bunun üzerine Âdem’e (A.S) secde etmeleri istenmişti. İşte ilk insanın yaratılması ile başlayan konuşma süreci dahası dil, bugüne kadar insanoğlunun hem diğer canlılardan ayrılan en önemli özelliği olmuştur. İnsanoğlu dil sayesinde sosyal bir varlık halinde yaşamış, kültürler ve medeniyetler vücuda g

Sağnak sağnak  Göğsümde yağma Yağmacılar her yerde Son asmada bir üzüm Kor yeşilinden bir hüzün Yağmalandı deste deste nefesim İşte sağnaktır bu hikayesi yağmaktır güzün.. Gözlerimde kilimler dokudum İlmek ilmek aktı Ne desenler işledim Rengarenk Baktım, baktı da Kör oldu "güzelliğinden gözlerim" Nice kilimler besteledim.. Okudum ha okudum Öyle çok kelimeler vardı ki aklımda Kollektif şuur yıkık imgelem Benim içimdedir Kurguyu öğrettiğin gün bi görsel şölenin içine doğup siyah beyaz yaşamaktı gerçeğim en renklisi sepya sepya gülmek kurşun rengi ağlamak.. Kilimleri eskittim..  kurguların canını dokudum Sen o filmin montajını Bitiremedin Ben bu filmin Derken şehnazı kovdum  -kovuldum.. ruhinazı terkettim Bir el vardı salladığım hani.. Ve ardında sallanan Düşlerimin Kaç kez sallandı o elim?? O bahar bu bahardır O yaz bu yaz değil O sağnak bu sağnaktır -Karınca değil örümcek duası O yağmur bu yağmur değil Ve  ellerimin titremesi kadar gerçe

https://kunyeonline.com/2020/08/26/14-ile-dugun-kina-gecesi-nisan-vb-etkinlikler-ile-ilgili-genelge/

Selamlar, Her geçen gün artan birikimimiz ve harcadığımız enerjiyle daha fazla kitleye sessiz çığlığımızı ulaştırmak için, 25 Mayıs 2020 tarihinde saat 22.00'de değerli yayınevim @HerdemKitap'ın konuğu oluyorum.  Yayınımıza katılmayan bizden değildir 🤭😊... Sevgiyle, sağlıkla ve esenlikle kalınız... Ramazan Bayramımız mübarek olsun...

Gözleriyle gülenler Yürekleriyle ağlar. 

Karanlığa alışkın gözler Aydınlığı göremezler.

Hava puslu ve soğuk Derinlerden gelen bir inilti Titretiyor her yanı Toprağa bırakılmış bir beden Ve bedeni kemiren haşereler Beden inliyor derinden Ve deliyor feryadı göğü. Karanlık her taraf uzaklaşan sesler Tek başına soğuk ve nemli  bir odada Bedeni kemiren haşereler Kendi paylarını zevkle alıyorlar Derinden kopan inilti Getirir toprağı zelzeyele Toprak nemli ve soğuk Saklar kendisinin olanı . Ip ıssız Her taraf Bir benlik bir nefs Beden inleyip çürümekte Nefis daralmakta İnsanlarda yalnız Bir başına Sanki garib bir dilenci Üstünde pejmürde bir elbise Sarıya çalan rengi Toprak soğuk Toprak karanlık Bir yalnızlığa çeker Kuytu bir dehliz Ne kapı ne de  pencere Zifiri karanlık sade...

Merbalar, Yeni adresimiz https://kunyeedebiyat.wordpress.com/ olarak değişmiştir. Yazılarınızı göndermek için ya da bilgi almak  için  kunyeedebiyat@gmail.com   mail adresimizden ulaşabilirsiniz.

                                                             YILKILAR MAHŞERİ geceyi gözyaşım da hapsettim karanlığın içinde aydınlık yüzünle can buldum birikti içimde sözler duvarlarımı kıra kıra yılkılar mahşeri belki duyarsın diye satır satır işledim yürek yarama uzun kıvrımlı kirpiklerini karadan nakşettim gamzelerine gül kondurdum bende kalan sureti resmettim bir kere daha vasiyetimdir satır aralarında bul beni kah gül kah inci tanesi gözyaşlarıyla ıslan ben gibi biraz da sen yan bıraktığım yerden söndüğüm yerden yılkılar mahşeri Sibel Karagöz

Akşam gibisin, Daha uğramadın... Seni beklerken sonu bilme isteksizliğiyle doluyor içim -ki bir ruhun vedasıdır akşam, bir o kadar da sevmez vedaları... Erken iner, Bu hep böyledir ya da böyle gelir. Akşam gibisin, Vakti meçhullere rastlar seni yaşamanın. Günün parlaklığının ölçüsünce belirgindir gölge, Sende de bir benzeri işliyor; Gönlün berraklığıyla orantılı ağlamak. Evvelce bir gün duyumsadım sandım seni, Tam uykuya dalacakken göz kırpmak gibiydi... Daha düş görmeden sabah yorgunluğunun derdine düştüm. Elif Râna 9 Kasım 2017

Can sardı ten, İster azlet ister yağmala! Yeter gayrı dağlama! Har saldı ten... Gönlüne gerdanımdan aklar bulaştı Yoksa gönlümdeki ahlar mı  saçlarına taştı? Aşk derler,bir nimetti, Ganimet sandı ten. Etme, Tutkularım ayna tuttu içine.. Hep af buyurdu içim! Lütfetti, Hak saydı ten. Israr etti et ve yürek birbiriyle geçime... Kendinden caydı ten! Can saldı bu kez... Yeter gayrı çağlama! Çıplak kalan ruhum huzura erdi titreyerek. Elif Râna 23 Mart 2018

kapılıp aşka uyanır mevsimsiz eğreti sürgün veririm vakitsiz çanların sesi duyulur çorak bir toprağın yaban ayrık otu güneşe selam verir umudu boynuna dolar zamanından önce boy verir çelimsiz bir saz telsiz ipek borana kara sele göğüs veremez öfkeli ayaklar altında ezim ezim ezilir mevsimler döner ben yine sevdayı kursağımda bırakır ben yine bahçene açamayan kara gülün goncası ben yine vaktinden önce öten horoz mevsimsiz sökülen sürgün ben yine topraksız kara gül mevsimler geçer sen hep soluma yatan ana vatan Sibel Karagöz

turunçtan bir yel eser ılık bir meltem türküsüne sarar beni uyanırım sabahın koynuna bebekten ellerimle yapışır turunça konan ürkek ardıç kuşu olurum döner bakarım nerdeyim kimim bulamam kendimi kendime bile yabancı varlığımla yokluğum hancı ben hangisinde konaklarım ışığım hangisine yanar yoklar fısıltısı üfler sönerim kimsesizliğimin içine bir yel eser turunçtan dalarım düşlere koku alır ,türkü götürür anamın ellerine çocuk ellerimle sıkı sıkı tutarım ayağım kaymasın yoklara karışmayayım yoklar dururum elsiz ayaksız düşsüz umutsuz görünmezliğime mefta sönen ışığıma omuzsuz tabut inşa ederim yoklar fısıltısında Sibel Karagöz

Açıldı bir çığlık ile gözlerim Yaşlarım dünya sevincineydi Bilemezdim bu bağlılığı Ömrün son anına kadar Dalmıştım bir rüyaya Hakikate fersahlar uzakta İlk yaşlarım dünyaya idi İlk çığlıklarım Kaybolmuştum kendimden Her adımım kuyularaydı Yusuf olamazdım kuyularda Saray zindanlarında Züleyha bekleyişi Ahdettim ömrüm ile Bitmez diye bir söz ile Her taş ses çıkardı Düştüğü çukurda Yanıldım çıkmaz sandım sesim Oysa düşmüştüm en diplere Yakıldım, parçalandım Dağıldı zerrelerim Buluştu toprak ile Ahdim vardı yaş döktüğün dünyaya Evim bilip mesken tuttum Oysa göçü verdim Ne çok aldandım Kayboldu ayım,söndü güneşim Bir yıldız gibi kaydı ömrüm İşte söndü ansızın Yok oluşa gebe rüyalarda Eyvah ile geldi başa Hakikate kör akıl Pişmanlıklar ile kapadı Gözlerini ömrüm...

Saçlarını seher vakti yanaklarıma dokundururken Ben güzel görmeliyim dünyayı Ezgiler kaldırarak şiirden Yeni yeni sanatlar bulmalıyım, Aşkımıza yakışır şekilde. Gülümsemenle kalmalı, sevinç dolmalıyım. Bir gül varsa güzün, baharı yaşamalı yeniden; Demeli ki sana, ben anlamalıyım: “Sizin aşkınıza ve size azdır bunlar, Görülmemiş sevdayı ancak bu kadar, Sevda, ancak bu kadar güzel yaşanır …” Eğer ki hoşnut değilsen tabiatın selamına. Ne edebiyat ne de şiir sanatına, Nam salsa da adım cihana İnan ki sen iste yok sayarım -senin için- sana Dinleyeceksem türkü, duyacaksam şiir; Kapısındaysam edebiyatın kovuldum derim. En ince mana, teferruatını sende yaşarım. Sözlerini beste gibi dinler, Gözlerinin derin bakışlarında kaybolurum. Bir seher vaktinde uyanacaksak; Ellerini tutarken dudaklarımla okşarım yanaklarını. Ve böyle hayallerle ne yapıyorsun, deme! O günlerin heyecanını şimdiden yaşıyorum… Kelime dünyasını sözcük ebatından çıkararak, En zarif h

hayat bu ya kandırır olurmuş değermiş varmış gibi planlar kurar hayallerin al kaşkolu düşer omza yazı kışı olmaz hep bir nisan hep bir papatya seviyor da kalan her yalana  bir kılıf her olmayana olur kisvesi düşlerin pembe yolu saman'yolu gülüş gamzeden damla gözden düşer keşişleme çırılçıplak gerçeğin sesini duyar olursun aslında hep duyarsın aşk sese sağır gurura yenik gerçeğe kör hayaller düşer düş'ün kaburgasından tek tek acıta acıta yara aça aça Sibel Karagöz

Beni bir kuş diye Yarataydın ne olurdu Ey Beni bir taş diye Yarataydın ne olurdu Ey Beni bir aş diye Yarataydın ne olurdu Ey Beni bir yaş diye Yarataydın ne olurdu Hiç olmadı nûş diye Yarataydın ne olurdu Ey beni bir boş yere ahh Yarataydın ne olurdu Ey yarattın sen beni bir adı isyan bir adı nisyan bir insan olarak da isyan ettik seni unuttuk böyle böyle olduk insan.. -bir lutuf Yâ ilahi senden bir ihsan beni bir tevbe olarak Ey yarataydın ne olurdu ne olurdu... Büşra Yüzlü 16.05.2020

ay'la yoldaş olsam her gece merdivenler atsam başucuna uzun uzun izlesem düşlerine pencereler açabilsem kırlarında zeytin ağaçlarını yeşilimden yapraklarca sevgiye dolasam sen orada geçmişe sallansan ve tek bir günü yeniden baştan yaşasak gülüşlerin yankılandığı kırlarında çıplak ayakla geçmişi papatyaya sarsak ve yeni güne yeni bir ben yeni bir sen le uyansak gelecek de geçmiş olsa olsa tek bir gün sonrası olmasa silinse geçmiş gelecek de geçmiş oysa ki anılar ay'a düşer sen sol yanıma Sibel Karagöz

Sen her sabah gül diye Bu can sana hediye Aydınlık kaçarken geceye Bırakıp gittin ne diye… Uğruna yok olan kimdi Bu kalp seni çok sevdi Bir tek seni aşk bildi Bırakıp gittin ne diye… Sen her sabah gül diye Bu can sana hediye Aydınlık kaçarken geceye Bırakıp gittin ne diye… Şiirbaz 17, MART. 2020