KÜNYE EDEBİYAT

Sessizlik sarmış her tarafımı Evin dışına çıkamaz olmuşum Sonumu düşünmeden çabalarken Sabahın olmasını bekleyip durmuşum Kelimeler kifayetsiz olur cümlelerimde Ah kafam! Deyip kaçacak yer bulurum Sorulan sorulara doğru cevap veremeyen ben Oturup güzelce konuşmayı yapamayan sen Senli benli konuşmaya başladım artık Arkama bakmama izin veremez olmuşun hoş gitme Kurtarıcının allah olduğunu unutma gideceğin yere boş gitme. Sevmenin ne demek olduğunu bilememişim bunca zaman Adamlarımı da hep yanlış atar olmuşum bu yüzden Kendi kendimi geliştirmeye çalışırken İlle de kusursuz deyip durmuşum o yüzden Hoş gör nehirler kadar güzel olmayı hayal etmişim Gel gör ki limanlarda hep birilerini beklemişim Elimi kolumu sallaya sallaya yürürken sokaklarda Rahatlığa hemen  kavuştuğumu sanmışım da İnsanların yüzüne bir kere bakıp da selam vermeyi ben  başaramamışım Ben; Ben hiç yaşamamışım... SAMET ÇAHAN

Asım’ın Neslinden Vatan Güneşine -Mehmet Akif Ersoy Anısına- Gül bahçelerinden güller, en güzel  papatyalardan papatyalar göndererek temiz,berrak,saf duygularımla ve size sonsuz saygılarımı sunarak başlamak istiyorum yarım kalmış cümlelerime. Bu mektubu henüz daha yeni yerleştiğim sessiz, sakin ve güvenli bir şehirden yazıyorum. Hep derdi büyüklerim geçmişe geçmiş dersek geçmiş mi olur diye ? Olmazmış ! Geçmiş geçmişte kalmazmış kalamazmış. Ben bu mektubu  geçmişini unutmayan yaptıklarınızla daima gurur duyan  adınızı her duyduğumda ‘’Adınla geldin’’ ‘’Adınla gideceksin ‘’ sözlerini kullanmış belki de asıl yaşamayı sizden öğrenmem, sizin hayatınızı örnek almam gerektiğini bilen 21 yaşında üniversiteli bir genç olarak yazıyorum. Azizim, öncelikle size sonsuz teşekkürlerimi iletiyorum. Çünkü  siz bizi biz yapan değerleri ortaya koyan insansınız. Belki de insan olduğumuzun farkında vardıransınız. Sizin varlığınız tüm cihana yayılmış her bir yerden vatan aşkıyla yanan insan deniliyo

Bir sen olsan Hayatımda Daima sen Hep sen İlle de sen olsan... Olmasam mesela ben Ya da o veya şu Ne fark eder ki diğerlerinin yokluğu Senin varlığının yanında bu dünyada… ? ERTUĞRUL GAZİ YUMUTKAN

Ocakta çay Yüreğimde yankılı sensizlik    İşte böyledir Bir bardak çayın dumanına     Hayallerini hapsedenlerin hikayesi ... Deminin özleminde yalnızlık                                 Ki yalnızlık çayın sıcaklığındadır                      Kimse bilmez Yalnızlığını kana kana... Herkes içer... ERTUĞRUL GAZİ YUMUTKAN

Var mı ben kendimi 3 cümleyle ifade edebilirim diyebilen? Hayatın tozunu yutup da dirilen biz, sefaya sefa katan siz. Cefa çekmeyip finale ulaşan insan olarak dünya tarihine geçecekler yakında.. Büyüklerim hep derdi ilk önce cefa sonra sefa diye. Hiç unutmam diye başladığımız cümleler bile eksik kalır olmuş çocukluğumda oynardım o oyunu dediğimizde bile çocukluğu yıkıp kül eder hale getirmişiz.. Sahi neydi çocukluk? Kuytu köşelere saklanıp yaşını mı yaşamak? Yaşını bilmeyerek çocukluğumu? Yoldan geçen birine kim sordu bu hayattaki amacın nedir diye? Kimse.. Dur tahmin edeyim son model araba iki katlı dubleks ev birde yeteri kadar para.. İnsanoğlu neden sorgulamaz kendini? bu dünyaya geliş amacını  sorgulayıpta neden harekete geçmez? Hep bir yorgunluk yağmış üstlerine benimde seninde sizinde onlarında.. Tabiri caizse güzel olmayan tek şey düşündüklerimizi düşündüğümüzü zannettiğimiz düşüncelerle aynı koltuğa oturtup düşünce akışını düşünerek gerçekleştirememektir.. Ey insanoğlu;

Dağınık bir sersemlik, Sarmış benliği, Sessizliğin ıssız sesinde. Çektiğin, içine içine Yumaklaşmış hüzün, Atladığın her mutlulukta, Daha da batar, Yosun tutmuş umuda.   SEMA ALTINAY

Kaybolmuş çocuğun hıçkırıkları Çaresiz sızmış bir köşeye Ardından o buhran arasından Beliren tanıdık bir yüz Bizdeki hikayenin tarifi gibi. Gözlerinde parlayan vatan aşkın Üzerinden çıkarmadığın pak bir kefen Gönüllerde taht kuran Allah aşkın Mazluma duruşunla güven veren 15 dediler Temmuz dedik Bir olup dirliğimizi gösterdik Dahası var bitmedi, doğacak Güneş o ayda Yağmur bile huzurla yağacak Nisan'da Bir başka ilhamdır Recep'i Tayyip'i bir başka güven Er gibi yiğit , evime güneş gibi doğan Recep Tayyip Erdoğan Hani hep dersin ya Kaderin üstünde bir kader vardır Sana o kaderi yazan Allah'a Senin için dua eden analar vardır Tüm evetler senin için Millet için , vatan için , bayrak için Cevap bulacak karanlıkta göz kirpanlar Daima al bayrağımın gölgesinde Recep düşünür, Tayyip söyler, Erdoğan yapar..! ŞUHEDA KOÇ

Özlemek kayboluşun adı, Kaybolmak bulmanın adımı. Bulmak kaybetmenin tadı, Kaybetmek hayatın yaşamı. Sema Altınay

kalk gel olduğun yerden ıslanıyorum yalnızlık yağmurlarında ıslanıyorum gönlümün ıssız durağında hüzün okşuyor saçlarımı ruhum çarmığa geriliyor bu senede nadasa bırakılmış aşk gönlümün baş vermez başağı filizlen artık hangi topraktaysan güldür umut çiftçisinin yüzünü boy verelim el ele yarınlara toprak çoğaltalım topraktan cemreler düşürelim ona ısıtalım sulayalım sevelim koruyalım canla başla gönlümün gelmek bilmez baharı kim bilir hangi karın altındasın tut artık kurumuş dallarımdan çiçekler devşireyim sana utangaç tomurcuklarımdan KÖKSAL DEMİR

Bugün bir başka uyanmıştım. Bu çocuksu yüreğim bir başka atıyordu sanki. Her zamanki gibi kendimi sokağa atmak istememiştim. Son zamanlarda evde duyduğum bazı haberlerin etkisinden diye düşünüyordum. Ama nerden bile bilirdim ki hayatımızın birden o sıcak yaz günlerini, artık iliklerime işleyen o soğuk mu soğuk günlere bırakacağını. Kalkmak istemedim yatağımdan. Anam sürekli ağlıyor, babam ise eli başında sürekli düşünceli bir tavırla köyümüzün meydanında oturuyordu. Ah anam! Evimizin neşesi olan o kadın…  Özledim etrafına neşe saçan o kadını, koşup boynuna sarılmak istiyordum. Ama yapamıyorum işte… Ben daha on iki yaşında bir çocuğum, ama son zamanlarda sanki en az babam kadar yetişkin olmak zorunda gibi hissediyordum kendimi. Yatağımda bir o yana bir bu yana dönüp düşünürken gözü yaşlı anam geldi yanıma. Rengi solmuş, gözleri şiş, yüzünde kocaman bir bitmişlik ifadesi vardı. Onun kalk demesini bile beklemeden hemen kalktım. Elinde eşyalarımızı içine koymak için büyük torba

       Sevgili İrena, Zaman geçtikçe yüreğimdeki hasret yolu daha da uzuyor.  Seni bu kadar özleyeceğimi daha ilk ayrılığı yaşadığımız gün anladım.  Bu gitgide kalabalıklaşan  insan  topluluğu arasında yalnızlaşan ruhumun ihtiyacı olan tek şey  senin  varlığındı. Yokluğuna alışamadım bunca yıl. İliklerime  kadar hissettiğim yalnızlığımı bu satırlarla paylaşmak istedim, seninle. Bu hüzün dolu yüreğimin sana yaklaşması için başka da çaresi yoktu zaten...  Neredesin İrena neredesin ? Olsan yanımda, şu özlemimi sana sarılıp saatlerce gidersem seninle. Olmadığın bir güne daha katlanamayacak gibiyim bugün.  Unutamıyorum sensiz yaşadığım o karanlık günleri. Sen hatırlarsın ayrılığımızın o dakikasına kadarki yaşadıklarımı. Belki de unutmuşsundur, bunca yıl geçti sonuçta. Ama ben unutamıyorum,  asla da unutamayacağım. Sana bu satırları yazarken tutamadım yine gözyaşlarımı.  Okumakta zorlanırsın değil mi, gözyaşımın karıştığı bu  satırları ?  Gözyaşlarım azıcık değdi  bu satırlara,