YAPAMADIM BUGÜN
Yapamadım bu sabah. Ayna da ki dostuma her sabahki gibi gülümseyip, “bugün harika bir gün olacak dostum” diyemedim. Dönmedi dilim, bir türlü söyleyemedim. Nedenini bilmeksizin boğazımda düğümlendi bütün kelimeler. Fark etmemişim. Meğer tükenmiş bütün gücüm, enerjim. Yitirmişim kendimi çaresizim. Daha fazla direnemedim. Ben bugün zihnimdeki düşüncelere, korkulara, endişelere yenildim. Aklı başında olmayanlardanım belki. Kendi durumumu bile açıklayamaz hale geldim. Beni yargılamadan önce düşünmeni bilmeni isterim. Bugün gördüğün ben, ben değilim. Her fırsatta oturduğum yerde kapadım gözlerimi. Göz kapaklarım dahi izin vermedi görmeye. Gözyaşlarım akmak istedi, ben onları göz kapaklarımın ardına saklamayı tercih ettim. Kontrolsüzce ortalığa saçılıp, can yakmak, korkutmak, yıkıp geçmek istedi bütün üstü kapalı kelimelerim, cümlelerim. Sustum, Sustum ve onları bugün beynime hapsettim Güçsüzdüm tembeldim umutsuzdum ama kimsenin enerjisini çalmak istemedim. İşte bu yüzden ki
