KARANLIK
Bir savaştan çıkmış gibiyim Dertli başımı savuruyorum duvarlara Sessiz sedasız bir kent gibiyim Anlatamıyorum derdimi taş duvarlara Kuşu ölmüş bir çocuk gibiyim Uçamıyorum artık uzak diyarlara Kurşun yemiş bir ceylan gibiyim Gidemiyorum artık sevdiğim diyarlara Sözsüz bir nota gibiyim Düşünülmüyorum artık insanlarca Susuz bir ırmak gibiyim Durgun görünüyorum artık insanlarca Aysız bir gece gibiyim Tutunamıyorum artık karanlığa Sönmüş bir sigara gibiyim Çekilmiyorum artık zor zamanlarımda TAHİR GÜNAYDIN