KÜNYE EDEBİYAT

Şair oldum bu gecelerde İçtiğim bir bardak su da Taştı senli hayaller Gittiler elveda demeden Sükûta boyandım bu evlerde İçlerinde onlarca yalnızlık Beklenip de gelmeyenler Yıllara kırık düşler Hep mi sürgünsün bana Sarhoş oldum ayrılıktan Kuş olup uçtu sesler Söylenmez oldu sözler Nerede bırakmışsak sevmeyi İşte tam orada Haksızlığa uğramış sevgiler Uzağa mahkummuşuz Sen ve ben aşk uğruna yanmışız Küllerimizden kuleler yapılmış Hasretle dolan gözlerimiz Mezar olmuş güllere RUKİYE ŞAHİN

BU NASIL BİR SEVDA Önce korkağız dedik… EyvAllah, sonra suskunluğumuzu dile getirip beklemeye başladık ama sonucunda hep bekledik hiç olmadı diyerek köşemize çekilmeye karar verdik… Sonra bir çift göze rast geldik… AŞK… dedik evet aşk bu olmalıydı dedik ama aşkın bir imtihan olduğunu çoktan unutmuştuk sanırım... Ve imtihanı geçemedik herhalde ki neden diye haykırasımız geldi ama yapamadık çünkü… Allah var Allah yâr… Nasıl olurda isyan edebiliriz nasıl olurda şirke bulaşırız… Bak kardeşim sevdalar yüce yaradan tarafından insana helâl kılınmıştır. Şimdi sen nasıl olurda imtihana haykırırsın, nasıl olurda şirke bulaşıp helâl duyguya haram bulaştırırsın… Yapma bunu Allah rızası için yapma… Bak görüyor musun dışardaki âhlaksızlık senin eserin… Beğeniyor musun bunu mutlu musun… Ne geçti eline bir toplumun helâl duygusunu harama bulaştırıp o toplumu zehirleyince rahatladın mı? Yazık çok yazık… Neyse…Gel sana sevdayı anlatayım… Sevda dediğin yâr’in sesini duyunca yüreğindeki tüm hücrel

Benden alıp götürdüğü­n çok şey vardı… Kelime dağarcığıma ye­rleşmiş fakat senden ­başkasına söylediğimd­e küfür niteliği taşı­yan cümleler gibi.. Bestesine sarılmış bi­r çocuğun bestesinden­ silinmiş notalar gib­i.. Geçmişte yaşanılan za­manın zayiatına iç çe­ker gibi.. Umutlara sarılmış bir­ gencin yokluğunu kay­bedişi gibi.. Eski dostta görülen s­amimiyetin kayboluşu ­gibi.. Filizlenmiş sevgi toh­umunu köküyle söküp a­tan rüzgar gibi.. Dedim ya işte çok şey­ götürdün benden, ama­ bu götürdüklerin sen­in hissedemediklerind­i. İste şimdi bırakıp gi­ttiğin hissiz duygula­rın yeni bir bahara u­yanışını nazlıca ve u­mutla beklemek gibi…. AYŞE KUZUCU