VEREM
mutluydum.. veremden kurtulmuş gibi mutlu acılara son vermiş gibi huzurlu sanki bahçeli bir evim vardı artık ve ben çiçeklerin arasında ve ben hayata yeniden doğmuş ve ben acıyı unutmuş gibi ölümden kurtulmuşcasına mutlu.. insan veremi özler mi? düşünceler beynimi kemirirken yine ve kapımı çalmayı bırakmışken ellerin bana bakmayı kesmiş gözlerin nefes yerine kokumu çekmeyi unutmuştu ciğerlerin varlığın varlığımdan habersizken ve yaşadığım herşeyi tek bir söze sığdırmışken teslim olmuşken sensizliğe umutlar tükenmiş bir sancıyken gidemediğin benden geçemediğim senden senin kokundan mahrumken bana hergün verem. şimdi acıya hasretken yüreğim bir tek sen, sen derim. MELİKE CANLI
