KÜNYE EDEBİYAT

Sessizlik sarmış her tarafımı Evin dışına çıkamaz olmuşum Sonumu düşünmeden çabalarken Sabahın olmasını bekleyip durmuşum Kelimeler kifayetsiz olur cümlelerimde Ah kafam! Deyip kaçacak yer bulurum Sorulan sorulara doğru cevap veremeyen ben Oturup güzelce konuşmayı yapamayan sen Senli benli konuşmaya başladım artık Arkama bakmama izin veremez olmuşun hoş gitme Kurtarıcının allah olduğunu unutma gideceğin yere boş gitme. Sevmenin ne demek olduğunu bilememişim bunca zaman Adamlarımı da hep yanlış atar olmuşum bu yüzden Kendi kendimi geliştirmeye çalışırken İlle de kusursuz deyip durmuşum o yüzden Hoş gör nehirler kadar güzel olmayı hayal etmişim Gel gör ki limanlarda hep birilerini beklemişim Elimi kolumu sallaya sallaya yürürken sokaklarda Rahatlığa hemen  kavuştuğumu sanmışım da İnsanların yüzüne bir kere bakıp da selam vermeyi ben  başaramamışım Ben; Ben hiç yaşamamışım... SAMET ÇAHAN

Asım’ın Neslinden Vatan Güneşine -Mehmet Akif Ersoy Anısına- Gül bahçelerinden güller, en güzel  papatyalardan papatyalar göndererek temiz,berrak,saf duygularımla ve size sonsuz saygılarımı sunarak başlamak istiyorum yarım kalmış cümlelerime. Bu mektubu henüz daha yeni yerleştiğim sessiz, sakin ve güvenli bir şehirden yazıyorum. Hep derdi büyüklerim geçmişe geçmiş dersek geçmiş mi olur diye ? Olmazmış ! Geçmiş geçmişte kalmazmış kalamazmış. Ben bu mektubu  geçmişini unutmayan yaptıklarınızla daima gurur duyan  adınızı her duyduğumda ‘’Adınla geldin’’ ‘’Adınla gideceksin ‘’ sözlerini kullanmış belki de asıl yaşamayı sizden öğrenmem, sizin hayatınızı örnek almam gerektiğini bilen 21 yaşında üniversiteli bir genç olarak yazıyorum. Azizim, öncelikle size sonsuz teşekkürlerimi iletiyorum. Çünkü  siz bizi biz yapan değerleri ortaya koyan insansınız. Belki de insan olduğumuzun farkında vardıransınız. Sizin varlığınız tüm cihana yayılmış her bir yerden vatan aşkıyla yanan insan deniliyo