KÜNYE EDEBİYAT

Eda Ekici ✏

Şu yalan dünyanın gam efkarını Bir başıma çekip çekip ağladım Dünü bırakıp aradım yarını Boşa umut ekip ekip ağladım Alamadım lezzetini hazzını Göremedim baharını yazını Çekemedim işvesini nazını Boyunumu büküp büküp ağladım Kurtaramadım kederden başımı Kanla karışık akıttım yaşımı Hasret kalesinin mezar taşını Yüreğimde dikip dikip ağladım Âşık Kusûrî'm ağlama derdine Her tarafı gurbet olmuş yurduna Bakakaldım kapıların ardına Yar yoluna bakıp bakıp ağladım

Aradan asırlar, yıllar geçse de Sarp kayalardan yollar geçse de Fani dünyamızdan kullar geçse de Gözlerinde açan ilkbaharla Gelirsen, yine kabul ederim Savrulup düşmesin gönlün gümana Kış vaktinde çıkan olur mu harmana Beddualar ederek geçen zamana Dilinden düşmeyen intizarla Gelirsen, yine kabul ederim Takatin biter, bastona yaslanırsın Heyecanın da kalmaz, uslanırsın Belki gençliğin gider, yaşlanırsın Saçına lapa lapa yağan karla Gelirsen, yine kabul ederim Ela gözlerinin kalmasa feri Yeter ki sen bana dönüp gel geri Ayıran kavuşturursa bizleri Eskisinden yüce itibarla Gelirsen, yine kabul ederim Karanlık odamın camında firkat Aynalar buğulu, asılmış surat Yüzünde çizgiler artsa da kat kat Yüreğinde sönmeyen bir korla Gelirsen, yine kabul ederim Gerçek aşkı başkasında bulsan da Onun yoluna döşenmiş olsan da Sevip birini, boşanmış olsan da Aramızda kalacak bu sırla Gelirsen, yine kabul ederim Haber gönderirsen bir mektup ile Dağılır o anda dert, k

Buram buram tüter gözümde derdi Artık Çorum ellerine varamam Gülşenini yâr başkasına verdi Dost bağında gümrah gülü deremem Mecitözü'nden Laçin'e geçince Alaca'nın tatlı suyun içince Yâr kalbini başkasına açınca Ben de gayrı bu illerde duramam Aşkımdan gayrıya yoktur delilim Bir vefâsıza vermişim meyilim Bileğim gücünde Ferhat değilim Köse dağının bağrını yaramam Dertli Dodurga kalıyor sağıma Karla buz yağmış Uğurludağ'ıma Tez yetişem talan vurdu bağıma Başka bir güzele gönül veremem Dertlerim artıyor gülmem eksilip Yol vermedi bana zalim İskilip Sevdamdan bileği taşı kesilip Acılarıma ben hançer vuramam Aştım amma şu feleğin kal'asın Geçemedim ki Kargı'nın yaylasın Dilerim Rabbimden mutlu olasın Der  Kusûrî; başka sırra eremem Ramazan Yanar (Âşık Kusûrî)

Damla damla yanağına süzülem Akıt gözlerinden yaş diye beni Adım adım yollarına döşenem Topuklarınla ez taş diye beni Yaba yaba savur gönlümü yel gibi Ben ağlarken sen gül, gonca gül gibi Yâ Râb bir çift kanat ver bülbül gibi Kondur yâr bağına kuş diye beni Dert öksürdüm çile kustum kainata Seninle döndüm yeniden hayata Alıp aşkın kazanında kaynat da Kısık kısık pişir aş diye beni Tanrı kainatı aşkınan örmüş Gündüzün üstüne geceyi germiş Sevdiğim uykuda, rüyada görmüş Hayırlısından bir düş diye beni Kul Kusûrî'yem kendi kendim yaktım Keder zincirini boynuma taktım Bu gece yârin defterine baktım Listeye yazmış arkadaş diye beni Ramazan Yanar (Âşık Kusûrî)

Bu dünyanın başı, sonu nasıldır? Anlayıp çözmeye aklım ermiyor Sevdanın dokuzu, onu nasıldır? Yaşarken sezmeye aklım ermiyor Sanırdım bağında bülbül ötüşür Ak gerdan üstünde turna yatışır Dökerken aşkımı kalem tutuşur Kağıda yazmaya aklım ermiyor Ben gel diyorum, sen yol uzun dersin Gül diyorum, sen sonu hüzün dersin Karşıma çıkma mevsim hazan dersin Baharı çizmeye aklım ermiyor Ben geçmişten pişman değilim sanma Hayali gerçekten muhkem muamma Her ilkin sonu mutlak vardır amma Sonsuzu bozmaya aklım ermiyor Sensin yerle yeksan eden tahtımı Sensin bozan yeminimi ahtımı Taşa çalıp ezsem kara bahtımı Vurmakla ezmeye aklım ermiyor İlk değilsin ancak sondan ötesin Ben sana köleyim candan ötesin Ar, haya, namus imandan ötesin Bir küçük hüzmeye aklım ermiyor Değişmem bir gülüşüne köşkleri İstemem hercai olan meşkleri Tepeden tırnağa pislik aşkları Yıkayıp süzmeye aklım ermiyor İster deli de bana, ister densiz Kahkahaların olsun benli bensiz Gel yaşa mümkü

Bir şûha gönül düşürdüm yenice Goncası açılmış, benleri taze Saçları sırmalı, gülüşü ince Bir hoş gözüküyor benleri göze Âşığını alır dağdan aşırır Bir gülüşü ile sabrım taşırır Her birine bir başka kul düşürür Dane dane dizmiş benleri yüze Onda buldum derdi de dermanı da Bozup gider ahdi de peymanı da Hem beğenmez şiiri, romanı da Destanlar yazdırır benleri söze Kur'an yere iner melekler derdi Bu fırsatı sade sana mı verdi Ne Acem'i, ne Türkmen'i ne Kürd'ü Kulları öldürür, benleri kaza Aşık Kusûrî'nin mana karnında Bulunmaz seni gibisi Ürdün'de Hele bir tanesi var ki burnunda Kendini çekiyor benleri naza Ramazan Yanar (Âşık Kusûrî)

Sana söyleyecek çok şey var amma Ağzımı açmaya gücüm yetmiyor Sen ki bende çözülmez bir muamma Bırakıp kaçmaya gücüm yetmiyor Her an yüreğimde yakılır sızın İşte ben, ben oldum, senin enkazın Çekmeye gelmese de işven-nazın Başka yâr seçmeye gücüm yetmiyor Seninle çiçek açan taşa döndüm Bazen hoşa, bazen sarhoşa döndüm Otuz yerden vurulmuş kuşa döndüm Yeniden uçmaya gücüm yetmiyor Hep yanlış almışım aşk tekbirini Yeni yaktım söndürmeden birini Çok içtim sensiz sevdanın zehrini Bir daha içmeye gücüm yetmiyor Beni öldür fakat istemem deme Kaç gün oldu uğramadın evime İmanım yeter sırattan geçmeme Bak senden geçmeye gücüm yetmiyor Düçâr oldum belalar kazasına Çokça bırakıldım aşk nadasına Sonra seni ektim kalp tarlasına Bak şimdi biçmeye gücüm yetmiyor Hasretle dolup taşıyor bu yürek Yürekte senin özlemin engerek Tarlam var dönüm dönüm evlek evlek Tohumlar saçmaya gücüm yetmiyor Allah aşkına! Aşk yüzün göreyim Gördükçe başkaya perde gereyim Ben giremed