KÜNYE EDEBİYAT

Tek tek dökülmeye başladı yapraklar Göçmen kuşlar sefere hazırlanıyor Kır çiçekleri boyunlarını büktü Hepsi senin gidişine ağlıyor… Yapraklarla birlikte saçlarım yarışıyor Göz çanaklarım dolup dolup taşıyor Rüyalar görüyorum yüreğim kanıyor Ne yaptın bu kalp seni hala unutmuyor… Göçmen kuşlar gibi tek başıma beni Gidip de bu yaban elde yalnız bırakma Yalan söyleme oynama sevdamla Seviyorsan gel artık beni çıldırtma… Şiirbaz 05. Eylül. 1995

Bir dağın yamacından seyrederim denizi Dalgalar kumsala yetişmek için telaşlı Biri var denizi taşlayan dertli ve de ağlamaklı Ellerinde bir demet solmuş kır çiçekleri. Oysa ben rüzgarlara gizlemiştim sevgimi Her yıldız kaymasında sevdayı dilemiştim İçimdeki aşkı istemiştim yani. Nice mevsimler geçti ardı ardına Çiçekli yorganlar diktim üşüyen bahara Kaç gece dokundum sessiz suskunluğuma Ay ışığına batmış yapraklarımı Kaç kere çıkardım gün ışığına… Ben nice mevsimler yaşadım, Yalnız ve de kimsesiz Hiç birine yenilmedim Ben hep ilkbaharı bekledim yıllarca İlkbahar; canıma can katan mevsimim Güneşin ışıklarına tırmanarak yaşadım Ben kaç bahar yalnızlığıma ağladım Birini sevdim nice borandan sonra Biliyorum oda beni sevdi Yüreğime soktum hem de en derine Kilitleyip yüreğimdeki sevgiyi Anahtarını da attım maviye. Haydi yağmur çiçekleri beni önce siz üzün İçime dolmuşken bu kadar hüzün Haydi ilkbahar sen kurtar beni Çözülsün artık bu bendeki düğüm. Bir dağın

Herkese şiir yazar üşenmez beyim Kiminin gözlerini anlatır, kiminin elini beyim Dolmayı severmiş kimi, kimisi baklayı Milletin yediğine bile karışır beyim… Ona sorsan hepsi birer tarihi eser Bence hepsi fosilden bile beter Ne olur sonu, ne yapar, ne eder Şair olduğunu sanır burnumun kenarı beyim… Şiirbaz 11. Aralık. 2003