KÜNYE EDEBİYAT

Soğuk Sarıkamış’tan, hep bir yerden yükselen ‘‘ Allahu Ekber ’’ sesleriyle kavrulan yüreğimin ateşini, o sırada kimse sündüremezdi belki de.  90 bin şehidimizin ruhuna okunan Yasinleri ve fatihaları hiç mi duymadınız veya işitmediniz kulaklarınızda?  Evet, bir kez daha gördüm ki ecdadın içtiği şehadet şerbetleri, torunları tarafından muhafaza edilmektedir. Tıpkı onların bir zamanlar, bizleri muhafaza ettikleri gibi.  Gariptir, bu kadar insan nasıl oldu da bir araya gelip Sarıkamış’a vardılar, halen aklım almış değil. Elbette bakanlıklar, dernekler ve vakıflar bu konuda bir çalışma başlatmışlardır. Amma velakin şu konuyu sizlere belirtebilirim ki, bir o kadar da insan hem yürüyerek hem otobüslere binerek ve hem de otostop çekerek varmışlardı ecdadın inlediği, kadim toprakların olduğu soğuk kar köşelerine.  Mesela Dicle Üniversitesi pankartı gördüğümde bir garip olmuştum. Çünkü benim memleketimde eğitim veren bir kamu üniversitesi idi. Hemen gidip orada bulunan öğrenc