Ömrüm
Açıldı bir çığlık ile gözlerim
Yaşlarım dünya sevincineydi
Bilemezdim bu bağlılığı
Ömrün son anına kadar
Dalmıştım bir rüyaya
Hakikate fersahlar uzakta
İlk yaşlarım dünyaya idi
İlk çığlıklarım
Kaybolmuştum kendimden
Her adımım kuyularaydı
Yusuf olamazdım kuyularda
Saray zindanlarında Züleyha bekleyişi
Ahdettim ömrüm ile
Bitmez diye bir söz ile
Her taş ses çıkardı
Düştüğü çukurda
Yanıldım çıkmaz sandım sesim
Oysa düşmüştüm en diplere
Yakıldım, parçalandım
Dağıldı zerrelerim
Buluştu toprak ile
Ahdim vardı yaş döktüğün dünyaya
Evim bilip mesken tuttum
Oysa göçü verdim
Ne çok aldandım
Kayboldu ayım,söndü güneşim
Bir yıldız gibi kaydı ömrüm
İşte söndü ansızın
Yok oluşa gebe rüyalarda
Eyvah ile geldi başa
Hakikate kör akıl
Pişmanlıklar ile kapadı
Gözlerini ömrüm...
Yorumlar
Yorum Gönder