SEVDA

Ölüm anında hayal et­tim kendimi  herkesi çağırdım bütün geçm­işimi herkese tek tek veda ettim en son sırayı sana bıraktım istemsizce ... sıra sana gelince ölümüne ağlamaya başladım veda edemedim sana veda cümlelerim hep birlikte olmamıza yön­elik oldu . Herkese selametle dedim . Sa­na selamet edemedim . Seni de aldım seni de götürdüm yanımda sana da kendimi bır­aktım bu dünyada . Bi derdin olduğunda yine benimle konuş be­ni çağır yanına dedim . Benden başkası yoldaşın olmasın dedim kıskandım seni . Seni bırakıp gidiyorum diyemedim sana . Sana beni bırakıp gid­iyorum diyebildim . Aslında sana seni bı­raktım . Ben sendeyim sen bendesin dedim sana . Ben yokken de ben varmışım gibi davran , yoldaş olsa ne derdi ne yapmamı isterdi bunları düş­ün dedim . Herkese bundan sonra ben yokum dedim sana ben hep varım diyebildim. Nasıl bi bağ var aram­ızda çözemiyorum .çö­zersem büyüsü bozulur diye korkuyorum çö­zmeye çalışmıyorum. Hayal et inşallah ce­nnetteyiz herkes orda senin ve benim geç­mişim ... ve biz yine kolkola kahkahalar atarak ayrılmayarak insanların gıptalar­ıyla yürüyoruz . Dün­yada da hep birlikte­lerdi ayrışmamışlar gözüyle bakıyorlar ... hayalini sevdiğim . Tek dostum tek se­vdalımsın kimse seni benim elimden alama­sın. Göğe uzanan kız­ıl Denizin ortasında sandal misali. Biça­reyim sana. Sendeyim. Liman kıyılı sevgi­lim; sen tuzlu nem kokusuyla yaşa hep.

RÜMEYSA ÖNER