EYLE BENİ

Yaşıyordum öylesine yararsızca,
İlişmezdim elzeme kararsızca,
Tüketirken bu faniyi zararsızca,
Beşeri halimle mamur eyle beni,

İsmin zahir oldu kuru Kem dilime,
Cismin bekçi oldu şu ıssız ilime,
Tozun desen oldu bu eski kilime,
Fütursuz ederimde hamur eyle beni,

Şüpheci idim, acep bir hayal midir?
Ürkek idim, bilmem ki iyi hal midir?
Korkar idim, bu sevgiye mahal mıdır?
İzahatında bir memur eyle beni,

Tutamadım sırrımı sana bakarken,
Bilemedim bastığım yeri koşarken,
Parçaladım sarp kayaları akarken,
Şiddetinden yarıp dumur eyle beni,

Tek dileğimdir sevgine olmak nail,
Sevdanın suçlusu varsa benim fail,
Layığınca dokunmak olmamak zail,
Memnuniyetinde amir eyle beni,

Gelişinle kattın yaşama heyecan,
İhtimalinle coştu yeniden bu can,
Varlığın gönülden parlar inci mercan,
Olduğumla berrak domur eyle beni,

Vandal bahtıma açtın bir demet çiçek,
Uyuşmuş ruhum sende oldu bir fişek,
Taş, kaya döşek; gökyüzü yorgan ipek,
Aşkın ısıtmaya tamir eyle beni,

Berzah aleminde kanatlansam sana,
Ağırlaşsam gözlerinde ki ihsana,
Naçar yapraklarımda döner arsana,
Uzvunda tutuşmuş çamur eyle beni.

EMİN ŞAHİN