SİTEM

 

Bir selamını bile değmedik

Değmedik bir tebessümünün menzili olmayı

Bir nazar atsan göz ucunla

Bir eğsen başını selam kastıyla

Benim olurdu dünyalar

Ben olurdum belki de en mesudu divanelerin

Nice değmezleri barındırırken gönül limanında

Affedip saklarken tahammül kanatlarınla

Cürümlerinin bile affetmediği nicelerini

Kimliklerinden şahsiyetlerini silenlerin

Silmezken adlarını

Silindim gönül sayfandan bir çırpıda

Bir ben uğradım hışmına

Gazabına bir ben çarpıldım

Söyle ben mi yedim yasak meyveyi de

Kovuldum gönül ireminden

Ben mi döktüm de ilk kanı

Sürüldüm ülkenden

Ben mi yaktım içindeki Roma'yı da

Yaktın beni bir tek kelamınla cayır cayır

Binlerce kez hayır

Olmadı ey dost

Olmadı en dost

Olmadı

Ne oldu da tükendi sıra bana gelince tahammülün?

Merhamet membaı bakışların nerede?

Yükledin nefretin en zehirli oklarını da

Ha bire savuruyorsun gözüme, gönlüme

Öldüm diyorum öldüm kahrımdan

Anlasana be hey!

Anla artık!

Suretin de senin olsun

Cemalin de!

Nedir Allah aşkına bu kahır?

Ben kelamına vurulmuşken

Vurma beni kelamınla

Sözün kurşundan ağır

Değmedik merhametini

Sevgini, şefkatini değmedik

Af çıkarken en azılı katillere bile

Çıkmadı bize bir af!

Affın ölümüm olur bilirim de

Yine de merhametini beyhude beklerim

Halit Yıldırım