SEN DAĞLI ÇOCUK...

Sen dağlı çocuk!

Bugün kalbinden aktı pınarlar.

Ve gözlerin bitap durumdayken,

Bir başka yansıdı güneş ışıkları.

Şehre girerken;

Bir başka attı kalbim.

Doğanlar;

Doğarken ben öldüm.

Baktım baktığına.

Şaştım onurlu cesaretine.

Kan mı değdi tırnaklarına?

Kırılmışlığın sebebi bu mu?

Sen dağlı çocuk!

Kapandı gökyüzü gibi umutların.

Deryaya daldın, korkun.

Tane tane döküldü hayaller hüzünlerinden.

Gördüğüm gördüğüne.

Ne büyük tesadüf ki;

Gittim gittiğine.

Soğuklar boncuk gibi dizildi kapımda.

Yaralar ummandan büyük.

Bak karşıya!

Bekleyişimi bekledin.

Bak karşıya!

Ben hiç beklenilmedim.

Tarifi yok.

Yol karanlık,ufuk kapalı...

Kaldım gereğinden fazla.

Unutulmuşluğum, unuttun.

Kendi kendine kavga ederken;

Zamanı dağıttın.

Hücrelerine bölündün.

Sen dağlı çocuk!

Ben hiç beklenilmedim...


FATMANUR NARTEKİN