ŞİRVAN DAYI (mapushane notları)


Bir Şirvan dayımız vardı koğuşta bizim
Birde onun çok sevdiği bülbülü
Beraber uyurlardı her geceleyin
Ve beraber karşılarlardı her yeni günü...

Güneşim diye severdi o minik kuşu
Biliyordu güneşi bir daha göremeyecekti
Çünkü Şirvan dayı ölüyordu
Tükenmişti artık ciğerleri...

19 Temmuz sabahı Şirvan dayı ölmüştü
Sanki bir bebek gibi uyuyordu
Gülüyordu Şirvan dayının yüzü
Çünkü güneşi görecekti vücudu...

Onun yokluğuna dayanamadı öldü bülbülü
Arkasından teneke kutudaki o beyaz gülü
Kırıldı duvardaki tek telli can sazı
Unutmayacağım inan seni Şirvan dayı...

Şiirbaz
23.TEMMUZ.1982

Yorumlar

TEŞEKÜRLER...

Yazılarımızı sosyal mecralarda paylaşarak göstereceğiniz ilgiden dolayı teşekkür ederiz...

KAYNAK GÖSTERİLMEDEN KULLANILAMAZ.

İMZALI YAZILARDAKİ GÖRÜŞLER YAZARLARINA AİTTİR...

YAZARLARDAN OKU...

Daha fazla göster

İletişim

Ad

E-posta *

Mesaj *

BİZİ TAKİP EDİN...

ÇOK OKUNANLAR

KIRILMIŞ BİR HAYAT

ASIM'IN NESLINDEN VATAN GÜNEŞİNE

GÜRÜLTÜLÜ SESSİZLİK

YAŞLI ANADAN BEŞ OĞLUNA MEKTUP

BİR GÜN

ANLAMAKSA ŞİİRİ

HER ŞEYDE "SEN" VARSIN

Herc-ü Merc

EDEBİYAT VE SANATTA YERLİLİK VE MİLLİLİK