SIRLARDA GÜLER

güldüm dakikalarca
sustum senelerce
o gözlerde öldüm öldüm
dirildim
sevdim
çok sevdim
itirafsız sır gibi
aynalara bile söyleyemediğim
itiraf edemediğim yakan sevdam
tarifsiz bir yemekti
biraz biber öfkesinden
biraz şeker bal dudaktan
yemeye doyulmaz
içmeye kıyılmaz
kahvemdi
biraz süt teninden
biraz kahve gözlerinden
bol köpüklü sevdam
ben onu severdim
o başkasını
itirafsız sır
ne o duyabildi
ne ben söyleyebildim
birikti
onu düşünürken
gülümseyen fotoğraflarım
gülerken ağlayan
süzülürken
yağmuru kıskandıran
kahkahalarım
kaç insan
kaç kulak
çözebilirdi ki
gülerken ağladığımı
sırlarında güldüğünü
Sibel Karagöz