Gözlerim donuyor
Parmak uçlarım uyuşuk, yazmam
Konuşursam sesim titreyecek, aramam
Anlatmak istemiyorum, konuşmak istemiyorum, hatırlamak istemiyorum
Özlemek, bu duygu benlik değil
Neden bu durgunluk bilmiyorum.
Kendimi bulmak istediğim,
Neden yıkıldığıma anlam veremediğim zamanlar ...
Bu hissin müptelasıyım.
Bu zindanlar bahçe bana, acıtmaz canımı
Gül misali koklarken kanattı derim, avuturum kendimi.
Alışkınım artık kandırmaya beni
Gelecek diye inanmam
Sadece kendime yenik düşerim
Güvenmem deyip deyip silerim yanağımdaki yağmurları
Sonuçta ben asla ağlamam !
Semanur COŞKUN (S.C.)
00.20
4 ARALIK CUMA 2020
EV
Yorumlar
Yorum Gönder