KÜNYE EDEBİYAT

Can sardı ten, İster azlet ister yağmala! Yeter gayrı dağlama! Har saldı ten... Gönlüne gerdanımdan aklar bulaştı Yoksa gönlümdeki ahlar mı  saçlarına taştı? Aşk derler,bir nimetti, Ganimet sandı ten. Etme, Tutkularım ayna tuttu içine.. Hep af buyurdu içim! Lütfetti, Hak saydı ten. Israr etti et ve yürek birbiriyle geçime... Kendinden caydı ten! Can saldı bu kez... Yeter gayrı çağlama! Çıplak kalan ruhum huzura erdi titreyerek. Elif Râna 23 Mart 2018

kapılıp aşka uyanır mevsimsiz eğreti sürgün veririm vakitsiz çanların sesi duyulur çorak bir toprağın yaban ayrık otu güneşe selam verir umudu boynuna dolar zamanından önce boy verir çelimsiz bir saz telsiz ipek borana kara sele göğüs veremez öfkeli ayaklar altında ezim ezim ezilir mevsimler döner ben yine sevdayı kursağımda bırakır ben yine bahçene açamayan kara gülün goncası ben yine vaktinden önce öten horoz mevsimsiz sökülen sürgün ben yine topraksız kara gül mevsimler geçer sen hep soluma yatan ana vatan Sibel Karagöz

turunçtan bir yel eser ılık bir meltem türküsüne sarar beni uyanırım sabahın koynuna bebekten ellerimle yapışır turunça konan ürkek ardıç kuşu olurum döner bakarım nerdeyim kimim bulamam kendimi kendime bile yabancı varlığımla yokluğum hancı ben hangisinde konaklarım ışığım hangisine yanar yoklar fısıltısı üfler sönerim kimsesizliğimin içine bir yel eser turunçtan dalarım düşlere koku alır ,türkü götürür anamın ellerine çocuk ellerimle sıkı sıkı tutarım ayağım kaymasın yoklara karışmayayım yoklar dururum elsiz ayaksız düşsüz umutsuz görünmezliğime mefta sönen ışığıma omuzsuz tabut inşa ederim yoklar fısıltısında Sibel Karagöz

Açıldı bir çığlık ile gözlerim Yaşlarım dünya sevincineydi Bilemezdim bu bağlılığı Ömrün son anına kadar Dalmıştım bir rüyaya Hakikate fersahlar uzakta İlk yaşlarım dünyaya idi İlk çığlıklarım Kaybolmuştum kendimden Her adımım kuyularaydı Yusuf olamazdım kuyularda Saray zindanlarında Züleyha bekleyişi Ahdettim ömrüm ile Bitmez diye bir söz ile Her taş ses çıkardı Düştüğü çukurda Yanıldım çıkmaz sandım sesim Oysa düşmüştüm en diplere Yakıldım, parçalandım Dağıldı zerrelerim Buluştu toprak ile Ahdim vardı yaş döktüğün dünyaya Evim bilip mesken tuttum Oysa göçü ...

Saçlarını seher vakti yanaklarıma dokundururken Ben güzel görmeliyim dünyayı Ezgiler kaldırarak şiirden Yeni yeni sanatlar bulmalıyım, Aşkımıza yakışır şekilde. Gülümsemenle kalmalı, sevinç dolmalıyım. Bir gül varsa güzün, baharı yaşamalı yeniden; Demeli ki sana, ben anlamalıyım: “Sizin aşkınıza ve size azdır bunlar, Görülmemiş sevdayı ancak bu kadar, Sevda, ancak bu kadar güzel yaşanır …” Eğer ki hoşnut değilsen tabiatın selamına. Ne edebiyat ne de şiir sanatına, Nam salsa da adım cihana İnan ki sen iste yok sayarım -senin için- sana Dinleyeceksem türkü, duyacaksam şiir; Kapısındaysam edebiyatın kovuldum derim. En ince mana, teferruatını sende yaşarım. Sözlerini beste gibi dinler, Gözlerinin derin bakışlarında kaybolurum. Bir seher vaktinde uyanacaksak; Ellerini tutarken dudaklarımla okşarım yanaklarını. Ve böyle hayallerle ne yapıyorsun, deme! O günlerin heyecanını şimdiden yaşıyorum… Kelime dünyasını sözcük ebatından çıkararak, En zarif h...

hayat bu ya kandırır olurmuş değermiş varmış gibi planlar kurar hayallerin al kaşkolu düşer omza yazı kışı olmaz hep bir nisan hep bir papatya seviyor da kalan her yalana  bir kılıf her olmayana olur kisvesi düşlerin pembe yolu saman'yolu gülüş gamzeden damla gözden düşer keşişleme çırılçıplak gerçeğin sesini duyar olursun aslında hep duyarsın aşk sese sağır gurura yenik gerçeğe kör hayaller düşer düş'ün kaburgasından tek tek acıta acıta yara aça aça Sibel Karagöz

Beni bir kuş diye Yarataydın ne olurdu Ey Beni bir taş diye Yarataydın ne olurdu Ey Beni bir aş diye Yarataydın ne olurdu Ey Beni bir yaş diye Yarataydın ne olurdu Hiç olmadı nûş diye Yarataydın ne olurdu Ey beni bir boş yere ahh Yarataydın ne olurdu Ey yarattın sen beni bir adı isyan bir adı nisyan bir insan olarak da isyan ettik seni unuttuk böyle böyle olduk insan.. -bir lutuf Yâ ilahi senden bir ihsan beni bir tevbe olarak Ey yarataydın ne olurdu ne olurdu... Büşra Yüzlü 16.05.2020

ay'la yoldaş olsam her gece merdivenler atsam başucuna uzun uzun izlesem düşlerine pencereler açabilsem kırlarında zeytin ağaçlarını yeşilimden yapraklarca sevgiye dolasam sen orada geçmişe sallansan ve tek bir günü yeniden baştan yaşasak gülüşlerin yankılandığı kırlarında çıplak ayakla geçmişi papatyaya sarsak ve yeni güne yeni bir ben yeni bir sen le uyansak gelecek de geçmiş olsa olsa tek bir gün sonrası olmasa silinse geçmiş gelecek de geçmiş oysa ki anılar ay'a düşer sen sol yanıma Sibel Karagöz

Sen her sabah gül diye Bu can sana hediye Aydınlık kaçarken geceye Bırakıp gittin ne diye… Uğruna yok olan kimdi Bu kalp seni çok sevdi Bir tek seni aşk bildi Bırakıp gittin ne diye… Sen her sabah gül diye Bu can sana hediye Aydınlık kaçarken geceye Bırakıp gittin ne diye… Şiirbaz 17, MART. 2020

içimin depremleri hep bu saatlerde başlıyor önce artçılar yavaş yavaş yıkıyor beni üstelik duvarsızım ellerinde murçta yok üstelik tek bir söz bile çıkmıyor ağzından bir kirpik telinin düşmesine yıkılıyorum öyle beş altı şiddeti değil başlı başına kıyamet içimin atları dört nala üstelik kör çarpa çarpa yıkılıyorlar ölüm çığlığa durmuş ayaklarım çıplak üstelik meftalar arasında ölmeyen bir ben bir yağmur yağsa içimin çıkmaz sokakları tek tek yıkansa bahar gelir mi börtü böcek türbemi yeşile çalar mı içimin atları yeşilime ak düşürür mü bir bahar gelse vuslat düşer mi cehennemime kavuşmak cennete mi kalır... Sibel Karagöz

bir gün daha doğar anasından kaçak aşkların piç çocuğu gibi kızılı yara yara turuncu şalı sere sere dünyanın tepesine sarı bir ampul takar gibi uyanır dün'ya bir kırlangıç tutar da aşkı fısıldar yalnızlığım uyanır berrak su gibi bardak bardak içerim susuzluğumu kesmez utanmadan elini uzatır sanki yalnızlık yollarını beraber arşınlayalım  der gibi tutmam elini yeter derim yeter mutluluk gelsin tasını tarağını toplayıp neşe gelsin ardı sıra kahkahalarını hoplata hoplata hiç bilmediğim yolları adımlayayım hiç bilmediğim diyarlara tanış olayım mutluluktan bir buse alayım neşeden bir kahkaha suya doydum ekmeğe geçelim böle böle katığa geçelim kata kata kırlangıç kırlangıç rüzgar ekip kahkaha biçelim gözlerinin karasından zeytine akça sözünden peynire sesinin notasında bal çalan türküye çaya dem katalım demlene demlene kırlangıç kanatlarımız şallardan ala sevdadan bala çırpsın aşk yazsın maviden semaya Sibel Karagöz

Gayrete vurmuş hayatlar var....... Görsen hayret kalırsın.......  Gülüşü cennet yüzlerin ardını bilsen...... Öldüm sanırsın...... Bir kurgunun içinde kaybolmuş onca beden  Yaşar ne yaşar ne yaşamaz misali.....  Mişli zamanların solgunları onlar....  Gizeminde sıkışmış yorgun ruhlar.... Bilen bildi... Anlayan gördü.....  Vitrini bozulmuş ıssız yaşamlar..... Buralar yokluk, buralar fettan..... Akışında kaybolmuş onca insan....  Zaman mı!  ... Pervasızca akıp geçti..... AYFER DUŞLU

Bitmiyor bu ızdırap, bu gözyaşı nedendir Kalbimde yaşayanlar günüm gibi güzeldir Bu yorgun kalbime çare bulamadı kimse Gel göster yüzünü artık ilacım sendedir... Her güzeli sen sanır da peşinden giderim Güzellik sende, sevmek sevilmek sendedir Şarkılardaki yeşil gözlüyü anar içerim Sevda sende, aşk ile meşk sendedir... Aklaştı saçlarım kapkarayken senden önce Gözlerim kan ağlıyor hala sen gittin diye Elbet huzur bulacak bu gönül biliyorum Sensizliğe sensiz, tek başına ölünce... Şiirbaz 17. KASIM. 2007

her sabah deli bir umut yakama dolanır tanla beraber canla beraber kırmızı bir pazartesi umudu tohum tohum serper ala ala çalan salı çıkmaz sokakların çeşmesi turunçtur çarşamba suyu kesik ömrü yitik mavidir perşembe umudu suya yatıran yeşildir cuma tanrıların türbesi mevsimlerin yeşil baharı beyazdır cumartesi ak köpüklerin şelalesi siyahtır pazar kömür karası umudu sele veren sokaklarım çıkmaz bekçiler dolanır umudun suyu seli öksüz ben yine yeniden umudu asarım sabahın tanına canımın yanına umut yediveren Sibel Karagöz

mavi fısıldar tutarda göğü adımlar çizer bulutlar hokkası beyaz kanatlar fırçası sen de martı uçtu ben diyeyim fısıldadı aşk kanat altına gizlenmiş görmeni duymanı bekler yağmur gözüne kaçmış süzülür martı fısıldar üşüdün yüreğini yüreğimden sarayım kırığına kanat vereyim maviye durur bakakalırsın yüreğimin sesine sağır ne çok kulak ne çok el kol üstelik yanı başımda görmez duymaz da bir martı maviyi de sırtına alır içimi okur ta yüreğimden tutar bir kez daha aşık olurum maviye martıya kanada bir kez daha sağıra sırtımı maviye yüzümü martıya yüreğimi veririm kanadından kanadıma martıya çalarım Sibel Karagöz

Senden ayrı olduğum akşamlar Yüreğimi bir ürperti sarar Korkarım… Senden ayrı olduğum akşamlar Bir ateştir ruhumu sarar Yanarım… Senden ayrı olduğum akşamlar Gözlerimi ufka diker Dalarım… Ve Böyle akşamlar Sensizliğime Çaresizliğime Yok oluşuma Ağlarım… Şiirbaz AĞUSTOS: 1977

uykulara sardığım düğüm düğüm çözdüğüm çocuk düş'üm ortalık yerde yalın ayak serde büyümeyen bebek düşlerimi de çuvala kattın sudan çıkmış pulsuz balığı bıraktın ardın sıra büyümeyen bebek öpüp öpüp mühürlediğim düşlere katık geceye ay dili lal dudağı bal serçe yarim ilmek ilmek ördüm geveze bülbül gibi söktüm yerine toz bulut kondurmadım ayan oldu unuttun gayrı düşlerime uğramaz kapı baca açmaz oldun ayrılık ağır ökçe sırtı deler geçer tülden kalını taşıyamaz ölümü arar oldum özlemde vurur öpüp öpüp mühürlediğim Sibe...

Sonra bir martının uçuşuna yüklendi anlamlar...... Yüzde buruk Bi tebessüm.... Gözlerimde derinlik.... Yol aldı duygular..... Olur öyle arada dedim..... Olur.... Geçer.... Sana bişey olmasın..... Yeter ki sönmesin yürekler..... Ne kalmış ki baki..... Hangi hüzün mesken tutmuş  hangi sevda toprak olmuş hayatta....... Canına yandığım... Kuşş ölür.. Sen uçuşu hatırla...... 🌾🌾🌾🌾🌾🌾