BAŞLIKSIZ ŞİİR

Gecenin karanlığına hapsettim ruhumu

Yumruklarla, bağrışl­arla, çığlıklarla,

Karanlıkta bir ışığa muhtaç bedenim

Gelecek ilk ışıkta kör olacak gözlerim.


Yer yer odalar, anah­tarlar,

Hiçbiri birbirini aç­mayan...

Parmaklarımı kazıdım,

Eskimiş duvarların yüzeylerine.

Damarlarımdan akan bir kaç damla kırmızı boyayla,

Güneşi çizdim.

Güneşi, doğuşunu, ba­tışını...


Belki bedenim tek bir renge muhtaç olmas­aydı,

Çizerdim hayallerimd­eki gökkuşağını.

Belki annemi çizerdi­m: Gülüşünü.

Kalabilseydim temiz,

Belki denizi kazırdım tüm duvarlara,

Götürseydi babam.


Kuşlarla doldururdum tüm karanlığı,

Görebilseydi gözleri­m.

Bir çocuğun gözlerin­deki ışıltıyı çizerd­im,

Kalabilseydi hep mas­um.


Belki toprakları çiz­erdim,

Almasaydı sevdikleri­mi,

Almasaydı sevdikleri­mi...


ENES EREN ARSLAN

Yorumlar

Yorum Gönder

TEŞEKÜRLER...

Yazılarımızı sosyal mecralarda paylaşarak göstereceğiniz ilgiden dolayı teşekkür ederiz...

KAYNAK GÖSTERİLMEDEN KULLANILAMAZ.

İMZALI YAZILARDAKİ GÖRÜŞLER YAZARLARINA AİTTİR...

YAZARLARDAN OKU...

Daha fazla göster

İletişim

Ad

E-posta *

Mesaj *

BİZİ TAKİP EDİN...

ÇOK OKUNANLAR

YAŞLI ANADAN BEŞ OĞLUNA MEKTUP

KIRILMIŞ BİR HAYAT

ASIM'IN NESLINDEN VATAN GÜNEŞİNE

GÜRÜLTÜLÜ SESSİZLİK

BİR GÜN

ANLAMAKSA ŞİİRİ

HER ŞEYDE "SEN" VARSIN