İÇİMİN GURBETLERİ
bedensizdi özlemlerim
sarılacak kolu
öpecek dudağı
vermemişti
yaradan
bir uzun ince
yoldu
sırat köprüsü
desen
çıkılırmıydı
serde cambazlıkta
yoktu
bir de uzakları yakın eden
düşler
gündüz gözüyle
yapışırdı
yakama
oldum bittim
gurbetteyim
ben mi
içindeyim
içim mi
gurbette
çözemedim
içimin gurbetleri bitmez
hoş bitse
bedensiz özlemlerim
elli ayaklı
sesli sessiz
sarılır
öper mi
içimin gurbetleri işte
düş’tü
en derine...
Sibel Karagöz
Yorumlar
Yorum Gönder