YARALARIMDAN KANIYORUM

Sessizliğin içimde bi çığlık olup
Büyüdükçe büyüyor...
Oysa uzun boylu sevmiştim  seni ben
Şimdi bu uzun bekleyişler niye
Kirpiğinde bir inci tanesisin sabahların
Özlemlerini asıyorum ruhuma
En yalın haliyle yokluğun sarıyor beni
Nicedir geçmiyor sokağımdan
Sükut-u hayalin.
Bıçak sırtı sensizliğe
Dayanıyorum...
Yaralarımdan kanıyorum yeniden
Gülüşlerin matemi yankılanıyor duvarlarda
. Şimdi gecenin arazındayım
Sessiz
Ve
Sensizliğin ortasında


Tuğba KAN


.



Yorumlar

TEŞEKÜRLER...

Yazılarımızı sosyal mecralarda paylaşarak göstereceğiniz ilgiden dolayı teşekkür ederiz...

KAYNAK GÖSTERİLMEDEN KULLANILAMAZ.

İMZALI YAZILARDAKİ GÖRÜŞLER YAZARLARINA AİTTİR...

YAZARLARDAN OKU...

Daha fazla göster

İletişim

Ad

E-posta *

Mesaj *

BİZİ TAKİP EDİN...

ÇOK OKUNANLAR

KIRILMIŞ BİR HAYAT

ASIM'IN NESLINDEN VATAN GÜNEŞİNE

GÜRÜLTÜLÜ SESSİZLİK

YAŞLI ANADAN BEŞ OĞLUNA MEKTUP

BİR GÜN

ANLAMAKSA ŞİİRİ

HER ŞEYDE "SEN" VARSIN

Herc-ü Merc

EDEBİYAT VE SANATTA YERLİLİK VE MİLLİLİK