KAPALI HUYLAR SÜRÜLERİ


Tenhada yanık ekmek yediklerini kusarak

Ağaran güne uykusunu sürüyor, her sabah

Bakma kaybeden derelerin tozuna paslarla

Derin yaralara su dökerek, bir de ölüm ekliyor

Utanmadan, konuşuyor...


İnsan, amacı imana dudak dayayıp

Kalbi ile hâline zikir sızdırması elzem,

Su tertemiz diye yıkanmadan evvel...

Günahın noktalarına bel veriyor bir eziyet

Kocaman oluyor haykırmak nafile sonra.


Medeni yularını çorbaya bandırıyor

Kurtlar arasında kutlama düzenini

Vicdanının elinden alarak gururla

Namussuzluk ve haysiyetsizlikle

Gayba sürgün ediyor... Uğurlar ola!


‘Tan kızıl kan içinde o yalnız ağlayarak

Hürriyete masum sunmuş, namus oluyor.

Tarifsiz duygular ay ışığında uyumuş

Kudretini zevkinden istiyor, bir kadeh daha...

Dahası var: Karşı karşıya yaka pembe

Vuslat hezeyan içinde muhalif tıynetle,

Olmuş oluyor sonra, sonra ağır kokuyor.


Sevdiğim ile sevgilim kaçak, düş gerçek

Ya ölüm bir sonsuz ama dil eskimiş artık

Cüret etmek cesaretle yalnızken ruh

Daha huzurunu bozarak tenhaya damla

Öpücükleri ıslak oluyor çocuk altlarında...


Derelere dökülmüş kuru günahı tertemiz

Olması mümkün olmayan cahile ya, der

Kendisinin kızıl bir sahaya hortlamasına

Utanmazlar eyvah ederi, ne büyüktü, öldü.


HASAN AKBAL


NOT: Bu şiirim Künye Edebiyat E Dergi 3. Sayısında yayınlanmıştır. 

Yorumlar

TEŞEKÜRLER...

Yazılarımızı sosyal mecralarda paylaşarak göstereceğiniz ilgiden dolayı teşekkür ederiz...

KAYNAK GÖSTERİLMEDEN KULLANILAMAZ.

İMZALI YAZILARDAKİ GÖRÜŞLER YAZARLARINA AİTTİR...

YAZARLARDAN OKU...

Daha fazla göster

İletişim

Ad

E-posta *

Mesaj *

BİZİ TAKİP EDİN...

ÇOK OKUNANLAR

YAŞLI ANADAN BEŞ OĞLUNA MEKTUP

KIRILMIŞ BİR HAYAT

ASIM'IN NESLINDEN VATAN GÜNEŞİNE

GÜRÜLTÜLÜ SESSİZLİK

BİR GÜN

ANLAMAKSA ŞİİRİ

HER ŞEYDE "SEN" VARSIN